این یک حقیقت جهانی است که عمر باتری موبایل ها بد است. حتی با وجود باتریهای غولپیکر و بستههای باتری خارجی که در اطراف ما به کار میرویم، اکثر گوشیهای هوشمند مدرن تلاش میکنند تا یک روز کامل از آن استفاده کنند، در حالی که بهترین دستگاهها به سختی دو روز را خراش میدهند.
اما قبلاً اینطور نبود: در روزهای (نسبتا) قدیمی، تلفنها عمر باتری (نسبتا) فوقالعادهای داشتند و چندین روز در یک زمان بدون نیاز به شارژ دوام میآوردند. و، بله، تلفنهای امروزی ما بسیار قدرتمندتر از مثلاً یک نوکیا 3310 هستند، اما چرا باتریها با سرعت پیشرفت همراه نشدهاند؟
چرا باتری ها با سرعت پیشرفت خود ادامه نمی دهند؟
به گفته Venkat Srinivasan، مدیر مرکز مشترک Argonne برای علم ذخیره انرژی و متخصص در فناوری باتری، اصل موضوع ساده است: قانون مور به سادگی از فناوری باتری پیشی گرفته است، به این معنی که تلفن های ما بهتر شده اند - و نیاز به انرژی بیشتری دارند. - با سرعتی بسیار سریعتر از پیشرفت در باتری ها.
این بدان معنا نیست که هیچ پیشرفتی وجود نداشته است: ما توانستهایم به طور پیوسته چگالی انرژی را طی چند سال گذشته با کاهش اجزای داخلی افزایش دهیم. اما به گفته سرینیواسان، «پنج سال پیش، مشخص شد که ما نمیتوانیم چیزهای دیگری را حذف کنیم، آتشسوزیهایی رخ داده است. ما به مرحلهای رسیدهایم که با تغییر مواد باتری، پیشرفتهای جدیدی در چگالی انرژی حاصل میشود و مواد جدید در مقایسه با آنچه من پیشرفتهای مهندسی مینامم، همیشه کندتر هستند.»
دلیل آن این است که باتریهای قابل شارژ امروزی در تلفنها بر پایه لیتیوم کبالت است، یک فناوری باتری که ما از اوایل دهه 90 استفاده میکردیم، و تا حد زیادی به محدودیت انرژی که میتوانیم از آن خارج کنیم، رسیدهایم. امیدی به آینده وجود دارد. محققان در حال حاضر در حال بررسی فنآوری باتریهای جدید، مانند باتریهای حالت جامد هستند که میتواند در را به روی مواد با انرژی بیشتری باز کند که میتواند قدرت بیشتری را برای دستگاههای آینده ارائه دهد.
با این حال یک نکته وجود دارد: زمانی که آن باتریهای جدید به بازار میآیند، ممکن است تلفنهای ما حتی پیشرفتهتر شوند و به انرژی بیشتری نیاز داشته باشند، که میتواند همان عمر باتری یک روزهای را که با آن شروع کرده بودیم، به ما بازگرداند.
نویسنده : محمد حسین احمدی |